ဘုရင့်နောင်က တော်တော်ပါးနပ်တဲ့လူစား
မွေးကထဲက အိမ်ရှေ့မင်း ဆိုတာ မရှိသေးတဲ့အချိန်မှာ မင်းဖြစ်မယ် ဆိုတဲ့ နိမိတ်နဲ့ မွေးလာတယ်။ မင်းလောင်းဆို အပြတ်ရှင်းကြတတ်တဲ့ခေတ်ထဲ အိမ်ရှေ့မင်းနဲ့ နို့စို့ဖက်ဖြစ်လာပြီး အချစ်ဆုံး အကိုလဲဖြစ်ခဲ့တယ်။
သူဟာ တပင်ရွှေထီးကို ဘယ်တော့မှ အနိုင်မယူခဲ့ဘူး။ တပင်ရွှေထီးက "သူဟာ ဘုရင့်နောင်ထက် အစစအရာရာမှာ သာတယ်"လို့ သူသေတဲ့အထိ မှတ်ယူသွားတယ်။ဒါဟာ ဘုရင့်နောင်ရဲ့ ပါးနပ်မှု။
သူဟာ ဘုန်းကံအရရော ရှေးကုသိုလ်အရရော မျိုးရိုးအရရော တပင်ရွှေထီးကို ယှဉ်နိုင်ချင်မှ ယှဉ်နိုင်မှာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့ ပါးနပ်မှုက သူ့ကို ဒုတိယမြန်မာနိုင်ငံတောိကို ထူထောင်သူ ဖြစ်စေခဲ့တယ်
တပင်ရွှေထီးကို သမိန်ထောရာမက လုပ်ကြံပြီးချိန် တောငိငူကို အပိုင်စားရထားတဲ့ ဘုရင့်နောင်ရဲ့ ညီတော်အရင်းဟာ မြို့ကိုအခိုင်အမာကာပီး “မင်းခေါင်” ဘွဲ့နဲ့ တစ်နိုင်ငံထောင်သတဲ့…
ပဲခူး နနိးတော်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ညီတော်အရင်းကလဲ သူတို့ညီမ တပင်ရွှေထီးမိဖုရားကိုသာ ကယ်ထုတ်လို့ ဘုရင့်နောင်ရဲ့ မိဖုရား ခင်ခင်ကြီးကိုချန်ထားခဲ့သတဲ့…
ဘုရင့်နောင် သွေးသားမတော်တဲ့ မွန် ဗမာ တွေတောင် ငါ့ကိုသစ္စာရှိပါရက် ညိတော်အရင်းများက လုပ်ရက်လေခြင်းဆို ပြောပေမဲ့… သူပဲခူးကိုပြန်ရချိန် သစ္စာရေသောက် သစ္စာပြန်ခံတဲ့ ညီတော်တွေကိုတော့ သူပြန်မြှောက်စားခဲ့တယ်။
